Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Tüm dünya baharı beklerken,
Bir virüsü yok etme çabası içinde,
İnsanlık bunu hiçbir zaman düşündü mü acaba?
Bizler dünyanın, güzelliklerini neden görmedik diye,
En başta şükretmedik Rabbimin verdiği tüm nimetlere,

İnsan oğlu ne gariptir.

İnsan sevdiği yerdedir,
Sevildiği yürektedir...

Meğerse bizler hayvanlardan daha hayvanmışız,
Bir türlü insan olmayı becerememişiz,
İnsanı yakanlar,
Hayvanı yakmaz mı?
İnsana zulüm eden,
Hayvana zulüm etmez mi?

Güzel yaş almalı insan
Masal gibi,
şiir gibi,

Ekimin yapraklarımı döktüğü yerde
yeşerdi tüm şiirlerim.
Bekle biraz, nefesleneyim.
Sonra da anlatırız,

Ey Sevgili,
Aşkın bahanesi olmaz,
Sanki hep benim istediğim olur.

Sen benim şiirlerimin derinliğini
nerden bileceksin?
bayım...
Benim şiirlerim biraz yağmur,

Seni bekliyor hayatın,
Adınızın hiçbir önemi yoktur.
Öyle deme bana karanlık bile merhametsizdir.

" Rol" oynayan olmadan,
Sadece kendiniz olun