Gül Şiiri - Hasan Hüseyin Kahrimanoğlu

Ben gülüme su verdim suyu sevmezmiş
Hiç bi zaman boynunu yere eymezmiş
Kısa kalmış ben gibi göğe deymezmiş
Yıldızlar kuzeyden kayarken sev beni

Herkes gözlerde arar merağı
Gönül düşünerek etti sabahı
Sevmenin bilmem nedir günahı
Gunahımdan ötürü affet beni

Bu şehrin içine takıldım kaldım
Nicedir halim sıkıldım kaldım
Görürüm diye bakındım kaldım
Yolum düz gitmez sen düze çıkar beni

Bir zamanlar mutluydum ozamanlar güzel
Ekimde düştü bağıma gazel
Hiç bir sevda değilmiş ezel
Naz edip kendinden kaçırma beni

Geldiğim dağda bülbüller öter
Görmemiş gülünü halı beter
O da icinden etmiş yeter
Bülbülsem figan eyleme beni

Pencereyi açtım kuşum kaçtı
Sahiyi diyince neşem kaçtı
Bu olmaz bana yeter kaçtı
Birdaha yolumdan şaşırtsan beni

Kahrimanım gönlümü seyre durdum
Gönüle eğildim derdini sordum
Gâhi bir sesle derdini duydum
Dediğini desem yakmassın beni