Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Uzak türkülerde büyürdün sen
fırtınalarla boranlarla dans ederdi parmak uçların
işte o zaman kirli nehirleri aşarak gelirdin temiz sulara
gözlerimin esir olduğu diyarlara
sorgusuz hesapsız bir uygarlık hikayesi gibiydi bakışların
belki de filizlenen mevsimlerde tutuşurdu günahlarımız
yasakları toprağa versin adımız diye
yolculuklar kin tutmuştu gülüşlerimize
geriye sonsuz mavilikler kalırdı
zaman eriyor
sessizliği kuşatan bir çiçek yağmura hasret
kim bilir kaçıncı yağışıdır bu baharın
.özlemlemlerimiz yaralarını saran bir ağacın gölgesinde
ve özgürleşiyor benliklerimiz öğlen güneşinin eteklerinde
tutkuyla büyüyen korkular yasaklar
günbatımında şarkı söylerlerler
içimde çoğalan gece gibi koyu ve karanlık ama yağıyorsun yine damla damla .
bildim doğacağını tan kızıllığının
kör derinliklerden buraya geleceğini seslendim terk edilmiş tüm soluk alışlara
tüm yalnızlıklara
ve yine b ir sabah tutuştu gecenin yankılanan gölgesi
gidişlerimiz topraklı yıldızları sayarken
bedenlerimiz kurşunlar doğuruyordu,
düşlerini anlatamayan bir öfkenin üzerinden
oysa ki ey deli gönül
nasıl da beklerdin
buğdayın türküsünü haykırmayı
ve yine beklerdin
güneşi ve suyu şiire ve senfonilere yazmayı
ah ne büyük buluşma
dövüşen umutlar ve korkular
şimdi bir alınyazısını
özgürlüğün uygarlıklarına uğurluyor
bak işte bitmiyor her şey yeniden başlıyor
gözlerin yükselen gökyüzünde
berraklaşan sevda çiçeklerini kucaklıyor
gözyaşlarını baharın gülüşleri selamlar
bilgeliğin pınarlarında kutsanan mevsimler
ışık uçurumuna şafak sayarken
utangaç güneş ağırlaşır ve yine ağırlaşır
ağırlaşan ruhlarımıza kaç erdem sığar
kaç kez yıkansak pırıl pırıl nehirlerde
ve kaç kez diyalektik okursak tırmanır dilsiz yükselişlerimiz aşka ve biz
tan kızıllığı yüzümüzde dolu dolu
şimdi kim inanır görünmez ve çınlayan bir ayrılığın bitmeyen bir dansın ritmiyle vedalaştığına
o vedalaşmalar ki rüzgarın sessizliğini
beyaz bir ateşin yankısına sarar şimdi
