o efsun...
bakışlarındaki tapılası gizem,
kadife ses tonu, güneşim dudaklarında
bir insan, özellikle bir sen!
nasıl, nasıl dudaklarında bir kainat taşırsın?
nasıl gözlerinden bir bahçe
kirpiklerinden yaldızlar dökersin usul usul?
yüreğime
parmaklarıma
en çok da gözlerime,
nasıl öpücükler iliştirirsin durmadan?
lakin...
gözlere konulan öpücükler,
ayrılığı getirir derler.
sen;
geberircesine, çatlarcasına,
sevdiğinden, özlediğinden
öpersin!
günün birinde yanı başında ölürsem
nefesin nefesime bir can olur,
kuşlara emanet ettiğim yüreğimi,
yollarıma koyar, uğurlarsın usulca.
Kayıt Tarihi : 4.12.2020 04:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2017'nin Kasım ayında yazmışım bu şiiri, defterimin köşesine aldığım not öyle söylüyor. Buraya yüklemek için bir kez daha okuduğumda bir kucak alev dolusu yükseldi boğazıma. Çok büyük değildim o zamanlar, fakat yüreğimizde büyüyen sevda çok büyüktü.
Aşkları yapınca vatan Âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, Sevilen dolmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan Dil'ler olmuş vatandaşı.
Çıktık bir yola, yolumuz edebiyat...
Edebiyatın bir dalında açmak için çiçek.;
Şair olduk, ilhamımız "bal" naat...
Arıların kovanında dolmak için petek...!
Aranızda yoldaş olmaktan...
Sizi de aramızda görmekten gurur duyduk kardeş.
Tebrik ederim. Yüreğinize sağlık sn Şeyma BAKIR hanımefendi
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)