Gök mavi, insanlara gülümsüyor
Karıncaları saklıyor,
Beyaz örtünün altındaki siyah toprak.
Kar taneleri yere usulca iniyor.
Kar taneleri yüzüme çarpıyor,
Serinliğin bana verdiği mutluluk, su damlalarına dönüşüyor.
Damlacık anında canlanıp yere düşüyor,
Su damlası soruyor Kar tanelerine, eriyeyim mi? Eriteyim mi?
Kar taneleri erit diyor,
Sessiz bir çukur bırakıyor damlacık karın üstünde
Çukur biterken, kar taneleri dolduruyor yerini
Damlacık mahkum olmaya teslim ediyor kendini.
Kayıt Tarihi : 8.2.2023 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kar taneleri ve su damlacıklarının arasındaki bir tiyatro oyunu :D
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!