Gidişin Kısa Öyküsü Şiiri - Bilal İzgi

mavilikler içinde yok olmuş
hesapsızca sorgusuzca sualsizce
terk edilmiş kalbimle geliyorum
kahverengi deryalara
yapma deme bana
cebimdeki son umudumuda
harcadın sen hoyratça
ne umudum kaldı nede sevgim
hayallerim solmaya yüz tutmuş
kara sayfalarda şimdi
dilim parsellenmiş kime laf edeyim
kime dert yanayım
yüklemi olmayan
bir kelime gibiyim şimdi
yok mecalim
yok hayata karşı tek satırlık isyanım
boş bir amaç uğruna hayattayım
neyim neyin nesiyim
neden buradayım
neden hep sevda flimlerinin
son karelerinde çıkar hep ismim
SON diye...
kalemim kırdım bu uğurda
sözüm var yitirilmiş sevdalara
aşklara dostluklara sözüm var
neden hayat sen gibi vefasız
ne zorunuz var hayallerimle
ne istersinin ikinizde
körpe fikirlerimden
bırakın gidin beni
yeni yarattığım
kahverengi dunyamla
yalnız bırakın beni
mesudum şimdi
yalnız ve huzurlu
ben ve kahverengi dünyam
birde dert ortağım azrailim...