Gelir Elbet Şiiri - Ahmet Kuddusi

Sabr eyle, gönül, derdine derman gelür elbet
Sen hastaya bil şöyle ki, Lokman gelür elbet

Aşkı edegör başına tac, deme mecazî
Aşık olanın gönlüne irfan gelür elbet

Zühd ile kişi sanma ki, Hakk’ı bulur ancak
Aşk olmasa yoldaş ana hüsran gelür elbet

Nalan olur aşık olan üftade bu yolda
Bülbül gül içün gülşen’e giryan gelür elbet

Şeyhin izini gözle sakın olma muhalif
Ki, şeyhsiz olan salike şeytan gelür elbet

Bu ilm-i cedel kibre sebeb dermiş erenler
Müstekbir olan kimseye hizlan gelür elbet

Her gice temellüg edüben yârine yalvar
Nalan ola gör ki, sana ihsan gelür elbet

Çok cürm-ü günahım deyü kat’ etme ümidi
Suçunu bilen müzmine kufran gelür elbet

Kuddusî-i bi-çare koma gayriyi dilde
Şol hane ki abad ana sultan gelir elbet

Kuddusi

***

Sabret ki, gönül, derdine derman gelir elbet
Bil k,i hasta olana bir Lokman hekim gelir elbet

Allah sevgisini baştacı et sen, imalı, kinayeli konuşma
Gönlünü Allaha verersen elbette ilahi ilmi idrak edecekin, anlayacaksın

Sanma sadece dünyadan el etek çekmekle, zamanını ibadetle geçirmekle, Hakk’ı bulur kişi
Sevdiğinin iradesini yerine getirmezse ziyana uğrar elbet

Bu yola düşen aşık hep ah nale eder
Bulbul gül için gül bahçesine ağlayarak gelir elbet

İlim irfan sahiplerinin (tarikat büyüklerinin) izini gözle sakın onlara olma muhalif
Ki, şeyhsiz tarikat yoluyla gidene şeytan gelir elbet

Bu kibirlenme ve gururlanmalar çekişmelere sebep olur dermiş erenler
Böyle büyüklenen kimse yardımsız kalarak zayıf ve ümitsiz olur elbet

Her gece içtenlikle Allah’a yalvar
Ağla ve inle ki, sani korusun ve günahlarını bağışlasın

Suçum günahım çok diyerek kesme ümidini (Allaha olan ümidini kaybetme)
Kendini sürekli olarak suçlu hisseden kişi Allaha karşı nankörlük etmiş olur...

Çaresiz Kuddusî, başkasını koyma gönlüne
Gönül evin abad olursa gönüllerin sultanı gelir elbet

Kuddusi

Uyarlama: Xalide Efendiyeva