Gece Sökülürken Dökülüyor Ruh

Özlem Çay
226

ŞİİR


15

TAKİPÇİ

Gece Sökülürken Dökülüyor Ruh

sıvası dökülürken gecenin,
zaman sarkacının teline
aman dilenen
kör dilekler asıyor ellerim..
dün artığı s/ezgisiz günler,
gün yanığı adressiz düşler,
.....astıkça düşen gülüşler...
ah acısı cep harçlığına
his karası yara üstü veriırken,;
yanar gece,
kıyısında boğazın..
kor alazında, ömürler kesilir...

karalar içinde, karanlığa uzak,
çook uzak bir ağıt gördüm,
can kıyısından
usulca geçiyordu, sözsüz...sessizdi..

peki,
kimin ayak izleri
şu kırmızı ışıkta duran?
asfaltı yarıp kuyu boyu yuvarlanan?
görünmezdi ki ecelin kirli sakalları,
sıvazlardı hariçten biten yarayı,
ansızın!

sırtım derin çakıllı bir yokuş
ellerim yüzümün susuna dargın
arşa varıp arza yıkılan
geceye saklanmış söze kırgın..

bükülürken geçmişe devrik belim
süzülürken göz kenarımda terim,
özüne eğreti
dokusuna yaban duruşum..
han sessizliği dedim.
ruhunu istiflemiş gece , ruhum gibi.
kaçtıkça yaşama kaygısından
düşmüş ateş tuğlaların ateşine
üstüme yığılmış közü..

taşan suskun cümleleri yutup
taşın anadiliyle yemin susuyor dilim.
sıvası dökülürken gecenin
ufka dönüyor an...
ruhum süzüle duruyor...⚘
.....özlem/
ekim/otuz bir

Özlem Çay
Kayıt Tarihi : 31.10.2024 05:17:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Ahmet Erdem
    Ahmet Erdem

    Ruh süzülmese bu rafine şiirler nasıl çıkar, iyi ki süzüülüyor iyi ki şiir olarak okuyucuya ulaşıyor

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)