Dün gece yine kendimden geçmiştim
Her sokağa çıkıp seni aradım
Her kapıyı açtım arkasında sen varsın diye
Ama seni ne sokaklarda
Nede açtığım kapılarda gördüm
Tam hayattan kopmuşken
On dokuzundayım
Her günümün acı kahrındayım
İlk kez umut ediyorum
Ağlamamaya kararlıyım bu gün
Umut ediyorum gülmeyi
Gülmesemde ağlamamayı
Her akşam batan güneşle yaşamaya başlarım
Gece yıldızlarla gülerim
Yoldızlar yok olurken
Gülmemin sebebini ararım
Ararken kendimi rüyalarda bulurum
Seni yaşar
Yıktığın bedenim günlerce karanlıklarda haps oldu
Bugün ise şükürler olsun ki
Gün ışığını gördüm
Rüzgarı hissetim
Kaldırımlarda yürüdüm
Araba seslerini duydum
Sen yoksun
Büyür yalnızlığım
Ne gece yi
Ne de gündüz ü yaşarım
Yanıp yanıp tutuşurum
Sen yoksun
Seni unutmak için
Kalbimi değiştirdim
Ama yine fayda etmedi
Resmine baktığım anda
Tüm güzel duygular kalbime aktı
Seni unutmak için
Bu sabah aşk acısıyla kendimi dışarıya attım
Gün karanlıktı
Bulutlar toplanmıştı
Yağmur yağacaktı
Aklıma tek şey geldi
Bu yağmurlar yağacak yağmurlar
İşte yine yaşıyorum
Kanlı bedenim yaralı kalbim ile
Kendi kendime ölüme giden bir yol çizdim
Ölüm bile beni kabul etmedi
Sadece yalancı bir ölüyüm
Bazen de yaşayan bir hayal
Seni yok saymak istedim
Olmadı yapamadım
Bir saniye yok oldun
Bir saniye de vardın
Aslında iki de bir seni yok saydım
Ama sen hep varsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!