velfecri örüyor gözleri av mevsiminin
yazdan kalma dün yumakları sökülüyor nazik bir na'kışın kirpiklerinden
gam bestelerken dehlizler gün ışığına sevdayla...
cezbediyor beni istasyon uğultuları
metruk bir kaçış arzusu var havada
çıkarıp atmış yine eylül dantelli elbisesini
çırılçıplak bir edayla vuruyor pencereme
özü sözü bir günah çeliyor aklımı yine
gelemem eylül git başımdan
dolaşma damarlarımda
içimde sönmemiş bir od var
beni tutsak eden
avuç içlerimle kor taşıyorum yazgıma
bileğini bükemezsem kahpe pusuların
selam versem dahi almaz bu ömrüm
suç sayılır bu kavgayla yaşamak
söküp atmazsam kalbimden pıtırakları
düşer mi mevat topraklara tomurcuklar
denizde susarmış, eylül
susadığını bilmeden
önce dibe çöker sonra kıyıya vururmuş dildekiler
Kayıt Tarihi : 27.11.2025 19:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkes Eylül'e şiir yazmış.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!