Eylül Şiiri - Ömer Baran

bir adam şehre girer.
Yüzünde eskimiş hatıralardan kalmış izler.
Parmaklarının arasında sigarasıyla,
yürüyecek cesareti yok.
Ürkek ürkek adım atıyor atmasına.
Ama neye
nereye varacağını bilmeden yürüyor.

Etraf sis
köprüler yıkık.
Dağ başında kuşların senfonisi,
cebinde yalnızlık.
İçinde ki ağıt.
Uzaktan sevmelere mi
sevilmemişliğe midir bilinmez.

Asırlardır dillerde nail olan Aşk.
Ve asırlardan beri yürekten akan dua.
Bu kez kalpten vücudun en ücra damarlarına akmalıydı .
Ne eylül ne aralık işte tam da kasım.
Artık içinde mezarı bilinmez ölüler taşıyor.
Nereye baksa günah,
Nereye bassa vebal.