Eski Dost Şiiri - Sadık Özkan Sadıkoğlu

Ey! Eski dost,
Çok güldük seninle,
Yedik, içtik ve gezdik.
Hâlâ mı gülmek,
Yiyip, içmek istersin,
Hâlâ mı gezmek?
Ben,
Muhabbet isterim
Ve artık büyümek.
Sen ise
Gaflet ve gelenek.
Ardımızda, hoş anılar var,
Önümüzde, bir uçurum,
Uçurumun dibinde ise
Acılar ve zulüm.
Yanımızda canlarımız,
Oğullarımız ve kızlarmız.
Önümüzdeki uçurum,
Belki de tek tasamız.
Zaman, uçmak zamanı
Gülüp, eğlenmek değil,
Uçurum dik ve kayalık,
Çimenlik meyil değil.
Ben de isterim inan,
Seninle gülüp, eğlenmek.
Her sabah Boğazda,
Bir çay içip, öylesine gezinmek.
Ama gün kısa,
Uçurum yakın,
Hadi, sen de uğraş da
Bir kanat, takın.
Kanadın yoksa eğer
Ya da benim kanadım,
Dostluk var işte,
Beraberce ağlayalım.
Yırtınalım, bir kanat,
Belki bin kanat diye.
Ya onlara
Bir kanat ver
Ya da al, benimkileri de
Çünkü ben,
Dostlarsız uçmam
Hatta uçamam,
Dostlarsız,
Havada, asla kalamam.