Bir karanlık iner günün son saatine,
Kendi içimde bir düğüm, çözülmez,
Sesler yankılanır zihnimde, kime ait bilmem,
Savaşın ortasındayım, ama düşmanım kendim.
Her adımda bir boşluk, içimden bir fısıltı,
"Bırak peşini!" derken, içimdeki diğer ben dirençle bağırır,
Kendi varlığımla hesaplaşırım, her saniye,
Hangisi benim, hangisi sahte, bilemem.
Gökyüzü çatlar, yüzümde bir gölge,
Ben miyim o, yoksa başka bir suret mi?
Bir adım atsam, içimdeki çatışma büyür,
Zafer kimin olacak?
Yüzümle yüzleşirim karanlıkta, yabancı gelir,
Ama derinlerde bir iz tanıdık, belki benim.
Kendime karşı dövüşürken, gerçek kaybolur,
Savaşın ortasında, kimin kazandığını bile unuturum.
Kendimden kaçmak istesem de yakalarım yine,
Zihnimdeki çatlak büyüdükçe, gerçeğim ufalanır.
Esaretin girdabında dönerim, çıkışı ararken,
Kim galip gelir bu savaşta, yoksa ikimiz de kayıp mı?
Kayıt Tarihi : 8.10.2024 04:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!