Emanet kalbim Şiiri - Mehmet Karaca 2

Sende emanetim vardı bir.
Alacaklısı çıktı geri verir misin.
Canlı kanlı emanet etmiştim sana
Bildin mi?
Değer vereni çıktı verir misin geri.
Nasıl baktın ona iyi mi duyguları?
Çok sevmişti seni,
Kırgındır çok.
Seveni çıktı geri verir misin?

Uzun zaman oldu onu sormayalı sana.
Uğrayanı yoktu çünkü.
Geçenlerde bir deli gözlü uğradı.
Sordu, soruşturdu,
Çok sevmiş emaneti.
Geri ver n'olur.

Ben unutmuşum onu sende.
Emanet olduğunu bile unutmuşum.
O hatırlattı.
Sevebilecek bir kalbimin olduğunu,
O öğretti.
Çıkar artık yuvasından.
Üşüsün biraz,
Yeniden sevsin.

O hak ediyor mutluluğu.
İlham kaynağı o.

Bak hem bu seferki karşılıklı.
Ne kadar mutluyum bilemezsin.
Küsme gel.
Kırmayacakmış umutlarını,
Öyle söyledi.

O da ilk kez böyle hissediyormuş.
Çok çırpınıyor senin için bir görsen.
Kurtul artık kelepçelerinden.
Ben verdim.
Sende şans ver ona.

Gözlerini bir görsen.
Nasıl bakıyor,
Nasıl umut var diyor
Ah bir görsen.

Hafif esmer tenli
Balık etli.
Uzundu saçları , kestirmiş.
Kısa saçlı şimdi.
Ensesine kadar iniyorlar.

Sana konuşuyorum kalbim sana.
Hadi uzatma gel.

Sende verir misin artık emanetimi!

Teşekkür ederim ona çok güzel bakmışsın.
Değişmiş biraz ama güzel olmuş.

Yeni hayatının hakkını ver.
Mahvolmasın bu sefer herşey.
Aldığın değeri ver ona.
Sev onu.
Sevin birbirinizi.