Ellerim Tutundukça Ellerine

Ellerim tutundukça ellerine
karışır çizgileri alnımın
biri uzarken yiter diğeri
gayrı harmanıdır ayrılıkların
savrulur özlemler düşer yola

Ellerim gittiğin her yer de
saman yolunda mesela
sönüşünde bir fenerin
ve yedi renginde gök kuşağının

kirli haziran gecelerinde
parlar avcumda ateş böcekleri
sırf kaybolmasın diye
parmaklarımda dudak izleri

ürpertmiyor gayrı içimi
ne sensizliği ıssızlığın
ne de uzun yol serüvenleri
çünkü sakladım yüzünü
bir kavak yeli serinliğine
sırf eskimesin diye
tutunsun diye ellerim ...