Ela gözlüm senden; ben uzaklarda,
Yalnızım ceylanım, yüreğim darda.
Bir güvercin uçur, bir barışa getir,
Dönsün sürgün kalbim bu ilkbaharda.
Ela gözlerinde, sevdamı yaşat,
Hemrahım oluver; ebede, milat.
Al götür kalbimi, al götür beni,
Yürek cennetine tohum diye at.
Ela gözlerinden, bir umut aksın,
Bir umut sinemde ateşler yaksın.
Sinemde kardelen, sinemde nergis,
Çocuk yüreğimde yeniden açsın.
Ele gözlerinde, batını gördüm.
Yaşayan dilsizdim; sağırdım, kördüm.
Taşısın kalbimi, doğduğum yere,
İpek saçlarından, bir nehir ördüm❣️☀️❣️☀️❣️
Kayıt Tarihi : 20.4.2025 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَۙ, Kardelen ve Tüm Nergislere
Yaşayan dilsizdim; sağırdım, kördüm.
Taşısın kalbimi, doğduğum yere,
İpek saçlarından, bir nehir ördüm.
Finali de adeta, şiiri derleyip toparlayan
bir fezleke olmuş ve çekirdek hükmüne
geçmiş.
Çoğunlukla içinizden geldiği gibi söylemek
alışkanlığınız, lafızlara bir özellik veriyor.
O da makyajı olmayan kutsal bir sima gibi
güzel görünüyor.
Benim hocan şöyle derdi: SAFİYEYİ, KAFİYEYE
FEDA EDEMEDİM. Yani nasıl gelmiş öyle söyledim.
Kafiye bir libasa benzediğinden o saf ve temiz
ilhamı bozabiliyor. Evet inanın ben ce de öyle..
Üstadım candan kutluyorum. Daha nice şiirlerde
buluşmak dileğiyle saygılar sunarım.
TEBRİKLER SAYIN ALAN ADAM
Bu yazdıklarınız, amatörler için büyük onur! Saygı ile eğildim!
TÜM YORUMLAR (2)