El Falı Şiiri - Necdet Arslan

Gül,açık soru imi
Sonsuzluğun bittiği yerde yeniden
El aynasında tek nokta
Belki siyah
hep rüzgar kadın hep düşsel fon
gibi ufuktaki tohum
Suskunluktan sarı
Ten,virgül
Gönülçelen sancı
Tepeden tırnağa koku
Biraz siyah biraz mor
Kokteylde tuz
Gibi terin içinde
Ruhumda eriyen nida
Buğu ayrı çerçevede
İki nokta üst üste
Sevda sularını eğiren kadın ve adam
Ve her şiirimde başka kıymık
‘den…den….’ geceler,gizemler
Dil-den,gönül-den, sevgi –den,
Aşk,soru işareti
Eller-den,gözler-den kanatlanan
Ses’le sus arasında bir yerden
Geç ya da erken
Değişen ezberlerden
Bölü çizgisinden
Varlaşıp yoklaşan iki meridyen