Edep Şiiri - Hatice Çora

Benim ruhum
Kırılmaya çok alışık
O yüzden hep dardır
Gönlümün sokakları
Geçit vermem kimseye
Kapısı hep kilitli handır
Kimseyi sokmam içine
Soğuktur gönlümün duvarları
Kaplar her gün içimi
İnceden inceye bir sızı

Oysa kutsaldı Sevda
İnsan oğlu bunu anlamadı
Geniş tuttu gönlünü
Bir çoğununki iki odalı
Biri yareni oldu
Biri sokakta gezdiği oynaşı

O yüzden dardır
benim gönlümün sokakları
Eli tutulacak insan kalmadı
Bitirdim içimde sevgiye dair umutları
Eserse essin dört bir yandan
Yalnızlık rüzgarları

Edeptir benim kıyafetim
Onursuz yaşamaktansa
Gönlümün kapılarını kitlerim
Vefayı önce kendime beslerim
Hiç birgün alnıma leke sürüp
Başımı yere eğdirmedim

Soğuk duvarlarıma
Dayadım sırtımı
Kimseye heba etmedim
Herşeyden kıymetli sevdamı
Gururun haysiyetin yoksa
Neyleyesin bu onursuz yaşantıyı
Üstüne toprak atılıp
Girsende mezara
Silinmez alnına sürdüğün bu kara

12:18
7-10-2025
Hatice Çora