Ben sözlerime başlıyorum, uzaklık ve tanımsız şehir tabelaları önemli değil, çekip gitmek denilen fiili anımsatıyorum.. dönüşü yok, müsait bir yerde de inemezsiniz.. çok süratli gidiyoruz, bu aşkta.. iki rayın üstünde değiliz belki, en ufak taş parçası hayatımızı değiştirebilir.. her ne kadar değişecekse, senin eserinden kalânını.. Yok olmayı sende fark ettim ben, sensiz geceleri bir müzikle boğmak, doğan güneşe, yalandan bir merhaba çakmak, İhanet ettiğini düşünmedim, gitmek bazen iyi gelir, senin kadar kalanını düşündürür.. Var olduğun her saniye, bir gece şiir yazarak unutturdu o geceyi, ansızın bir telefon, kapı veya gönül çalmasına, kalkan yüreğim.. bir gitmene unutturur.. Yok dediğin kadar vardır da insan, bıraksan belki yine döner ümidiyle, beklediğin o aşık, her şiirin sonundaki üç nokta gibi koyar insana.. Biliyoruz ki, her yazar ölünün arkasından şiir yazamaz, Altına imzasını atar, sanki hayatta iken öleyazmış gibi.. canımdan çok seviyorum cümlesi sakız oldu.. ilk ben diyordum sandım sana, yada söylemeyi, pardon sevmeyi.. ne diyorum ben ya ölmeyi, yok yok bırakıp gitmeyi.. Not; Öldürdüğün sevgilinden, hem de en eskisinden... Ferdi Baştan
Ferdi BaştanKayıt Tarihi : 30.12.2011 17:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!