Düştüğün Zaman Şiiri - Davut Arkan

Kimseler aramaz kimseler sormaz
Sende bir gün güçten düştüğün zaman
Kimseler ağlamaz kimseler gülmez
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Ağlanacak hale gülü verirler
Dalı budağını kırı verirler
Gurbetten gurbete sürü verirler
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Gün gelir saçına aklar düşende
Akşam olur kapanır gönlünde perde
Dermanı ararsın bulunmaz derde
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Dostun olur elbet elde bastonun
Bir işe yaramaz özrün pardonun
Cepleri delinir eski paltonun
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Düştüğünde sana uzanmaz eller
Doğruya lal olur konuşmaz diller
Bedeni taşımaz yaşlanan dizler
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Arkadaşın dostun hepsi beyhude
Değerin azalır düşer git gide
Anılar dolaşır durur sahnede
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Hal hatır sorulmaz aranmaz insan
Gönülde pişmanlık yürekte hicran
Yaşadığın oda olur bir zindan
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Yaşlılık ömrün son baharı elbet
Sağlıktır insanda en büyük devlet
Neye yarar söyle dünya da servet
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Vefa vefa dersin dertli ağlarsın
Çileye yol olur çoşar çağlarsın
İnsan oğlu fani bir gün anlarsın
Sende bir gün güçten düştüğün zaman

Davudum kimseye minnet eyleme
Kuş diyerek sakın karga besleme
Bu dünya bakidir sakın belleme
Sende bir gün güçten düştüğün zaman