Dön Lütfen Şiiri - Arzu Deliktaş Tetik

Dudak payı kadar mı kaldı sevdamız?
Bir elveda kelimesine sığdı her şey
Koşarak yalnızlığa sığındık.
Eserindir bu ayrılık…
Alışmaya çalışıyorum sessizce
Sensizliğe...
Tam da 'bize biraz zaman ver' derken
'Hoşça kal', dedin,
Sonrası 'Güle güle', benden gittin...
Bil ki sen gidince hoşça kalamadım...
Artık sabah olmuyor, gün sanki hiç doğmuyor…
Boğazımda ismin düğüm düğüm,
Sigaram bile zehir-zıkkım...
Hayalinle avunmaya çalışıyorum.
Değmiyor soluğundaki rüzgâr, tenime...
Ne zaman unutmaya çalışsam,
Düşüyorsun kuru yaprak gibi aklıma...
Seni silmeye çalıştıkça anılardan,
Yürüdüğümüz yollarda beliriyor siluetin,
Sanki el ele, göz gözeyiz...
Bir fotoğraf karesinde buluyorum ikimizi,
Mutluyuz, gülümsüyoruz...
Sonra yaktığın yerden tutuşuyor kalbim,
Tuttuğum ellerin, dokunduğun tenimden uzak…
Bilirim ki bu yürek hep seni sevecek
Sen de ‘yüreğine iyi bak’
Yangınım küle dönmeden
Hasretin beni tüketmeden
Dön bana, dön lütfen...