Dipsiz Keder Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Dipsiz kederden arınan şafaklar,
Birer birer doğar sönük yüreklerde.
Özlemle beklenen bir nefesle,
Gelir mi acaba solgun göğün derinliklerinden?
Gözlerde yansıyan ölüme yakın bir ışık,
Ruhları sarar, özgürlük çağrısı yapar.
Kimseler bilmez, meleklerin gelişini,
Karanlığın en derinindeki umuda dokunur.

Bir yolculuğa çıktı, adımlarını yitirdi.
Dalgaların kucağında kayboldu belki de.
Kim bilebilir o gemiyi göreni?
Bıraktığı boşluk, kalplerde çaresizlikle dolar.
Gidenin ardından sofra darmadağın,
Yitik bir ömür, savrulan hayaller.
Gün doğuşu yabancı, içimizde yadırganır.
Sen gittin, umutlar düştü dudaklardan.

Sensizlikle sarhoş düşer bu gece,
Zaman donar, yürekler sızlar anlamını yitirirken.
Yıkık bir hüzün içinde hayatlar,
Seninle beraber toprağa karışır.
Sesin soluksuz, dizelerin yürek yakan.
Dipsiz kederden arınan şafaklar,
Gözlerinde umut, yüreğinde vefa taşır.