Dilsiz Çığlıklar Festivali

Sokaklar fısıldar;
Duymayan kulaklara.
Gölgeler arasında yürürsün,
Yalnız, kırılgan...
Her bakış bir yük;
Dünya anlamaz,
Ama ben görüyorum.
Kalplerin yaralarını taşırsın;
Umut çatlar ellerinde,
Gizli bir bayram gibi.
Toplumdan kopmuş ruhlar,
Rüzgârla savrulur;
Sessiz sözlerde yankılanır.
Ay, yalnızlığını yazar gökyüzüne;
Yıldızlar tanık olur,
İçine attığın dertlere.
Ve biz,
Unutulmuş bir şehirlerde,
Kayıp ama ayakta,
Ruhlarımızın dansıyla coşarız.

En sessiz biçimde gülümseyerek,
Dilsiz çığlıklar festivalinde...