Dağlar Şiiri - Muharrem Oya

Engince yamaçların yüksek olur doruğu.
Bunalsan serinletir, yaylaların soğuğu.
Sımsıcak bir yuvadır,kayaların kovuğu.
Bu vatanın harikâ hazinesidir dağlar.

Kervanlarda develer taşır, çeker yükleri,
İlkbaharda konar,güzün göçer yörükleri.
Buram buram kokar,yaylaların kekikleri.
Böceğe,çiçeğe,ağaca yuvadır dağlar.

Hak,sıra sıra dağlarla donatmış ülkemi.
Nice güzelliklerle süslemiş Türkiyemi.
Ufuklarda görünür kayaların görkemi.
Dinmeyen hüzne ve kedere devâdır dağlar.

Ferhat imiş Şirin uğruna dağları delen.
Mecnun imiş Leylâsı için çöllere dalan.
Yakup imiş,Yusuf'un hasretiyle ağlayan.
Nice kervanın konduğu sıla imiş bu dağlar.

Belki bir bahar gelir,biter bu hâr-ı elem.
Dağlarda bir yaprak ,olur gamımıza merhem.
Zemherinin çiçeği kardelenmiş Muharrem.
Ahuzâr gönüllerde hoş bir sevdaymış dağlar.