Çocuklar ölüyor hala gazze'de

İlyas Kaplan
1419

ŞİİR


16

TAKİPÇİ

Çocuklar ölüyor hala gazze'de

sık çalılıklarla kaplı
çamur zeminli tuhaf bir yerde koşuyorsun
karanlık çökmek üzere
gözlerinin ardındaki boşluğa
onun görüntüsünü doldur
ve kaç …

önce derin bir sessizlik
ve sonra bastırılmış hıçkırıklar
katları yüksek şehrin derinliklerinde
uğultulu bir ağlayış
ne gidecek yer
ne kaçacak derman
ne de hayatta tutacak yiyecek yok
seçenek yok

haberin var mı
insan maskesi takıp, insaniyet taklidi yapanlar
ben kendimi bildim bileli
sen kendini bildin bileli
eşitlik, özgürlük, demokrasi dağıtıyor da
neden masum bebekleri katlediyorlar
açlıktan, susuzluktan, soğuktan ölüyor
çocuklar
hala

donarak ölmek nasıldır
bilir misin
üşümekten sonra
ısınma hayali kurmaktan söz etmiyorum
duyguların, düşüncelerin, bedenin donuşuna
ruhunun tek başına şahit olmasından
bahsediyorum

önce
elleri, ayakları uyuşuyormuş insanın
kan akışı yavaşlıyormuş
kalbi çatlayacakmış gibi kasılıp genişliyormuş
sonra, yakıcı bir soluk
morarmış dudaklarından son kez çıkıyormuş ruh
ve ölüyormuşsun

kimsesiz
gazze’ de
bir çarşamba günü
ailenle birlikte kaldığın derme çatma bir çadırda
donarak

içime düşen kor ateşi paylaşıp
birlikte ağlaşalım
duaya duralım
vicdansızlığa meydan okuyalım
belki hafifler vicdan sızımız
emi…

sesinde telaş, yorgunluk, bıkkınlık
hatta hesapçı bir tını sezinledim
saatlerce dolaşmışsın
hatta kimi mağazaların kasasında uzun kuyruklar oluşmuş da
elinde aldıklarınla sıra bekleyerek çok zaman kaybetmişsin
yorulmuşsun

beden kutusunun içindeki
merhametli,
vicdanlı
düşünceli
çözüm üreten aklı
şefkatli elleriyle
bir fiyonk kadar hayata bağlayıcı gülüşü ile sen
dünyaya bir hediye değil miydin

bir yığın hediye paketi yapmalıyım
yığınla para harcadım vallahi
içim gitti
ama ne yaparsın
bizim camiada mahcup olmak
dile düşmektense
pamuk ellerim cüzdanımı feda etti
gösterişçi bir şımarıklık yerleşmişti içime
dememeliydin

keşke...
dediğimde
anladım kendinle yüzleşecek kadar cesur olmadığını
sustuğumda
vaktinden saniyeler çalan bir hırsız muamelesiyle
kapatalım, görüşürüz...deyiverdin.
sonrası mı…

kendisiyle görüşemeyenle
görüşmeli miydim
kendi varlığıyla
bir fiyonk kadar hayata bağlayıcı gülüşü ile
dünyaya bir hediye veremeyenle

hazırladığın ışıltılı hediyeleri verirken
benim için sorar mısın
dünyamızda çocuklar açlıktan ölürken
biz neyi kutluyoruz
der misin
kendine

dünya yanıyor
dünya donuyor
ölümün rengini keşfedince
bana haber verir misin

redfer

İlyas Kaplan
Kayıt Tarihi : 12.7.2025 15:23:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!