Şiir bu ya! Bir şehir oluveriyorsun Deli boranlar dövüp geçiyor bedenini... ben ki denize kıyısı olan yanınım senin... yüzümü döküyorum her sabah dalgalara geceleri duvarlarına afişler asıp kaçan benim benim ayak seslerim suspus olmuş sokaklarında yankılanan... meydanların boş yıldızlar kalabalık bir çelişkinin dönemecindeyim içimin şiirlerini dökmek geliyor bu gece kaldırımlara devrik cümleler kurup kurup yıkmak ve imla hatalarıyla dolu yaşamı ...
-
Mutlu Ayar
Tüm YorumlarO kadar saf ve temizki anlatamam şiirleri tutku haline getirebiliyor insanı o belki bilmiyor fazla benim onu takip ettğimi ama onun okumadığım şiiri yok tarzını çok seviyorum...
Merhaba dostum...