Çevre Bizim Canımız

Çevrene hoyratça, zarar verirsin.
Eline canlıyı, al da incele
Zulmün karşısında,hemen erirsin
Canlıda bir kusur,buldun mu hele

Bu canlıya sen mi, verdin hayatı?
Kendini bilmeyen, bir şey tanımaz
Bak sen mi yarattın, bu kâinatı?
Zalim olan insan, hiç mi acımaz?

İnsanın melekten, bak var üstünü
Çevreyi kirleten, ceza görmeli
İyinin dikmeli, elbet büstünü.
Kötüyü her yerde, herkes yermeli

Oysa ne muhteşem, göğün mavisi.
Akan derelerde, suyun sesi var.
Her yeşil yaprağın, yaşam hevesi.
Kuşların özgürce, bak uçması var.

Hoyratça su harcar, dere göl kurur
Yeşil ağaçları, ormanı yaksan
Canlılar yaşamaz, hayat tam durur
İnsan denmez buna, seyrine baksan

Bırakın evlada, tertemiz toprak
Huzurla büyüsün, körpe yavrular.
Ağacı keserken, ağlıyor yaprak
Bak gör dinle niçin, öter kumrular.?

Vicdanın sesine, artık kulak ver.
Elinle yok etme, bu güzel yurdu
Herkes temiz suyu,içer meyve yer
Temiz olmamızı, Allah(cc) buyurdu

19.03.2002