Çanakkale Koçaklaması Şiiri - Bilgehan A ...

Nasıl anlatayım ki o mübarek beldeyi
Hangi sözcüğü seçmeliyim, hangi cümleyi?
Anlatmak için burayı kelimeler yetmez
Buraya bir gelenin ayağı geri gitmez.
Bırakıp bir kenara tüm zevkini şuhunu
Her Türk genci duymalı Çanakkale ruhunu.
İliklerinden geçip ciğerine inmeli
Her zerresine ruhunun bu duygu sinmeli.
Ayaklarını basınca bu kutlu toprağa
Durup da düşünmeli geçmişini bir daha.

Yüce Türkoğlu, toprağını tanımalısın!
Sen bu toprağın kanı, bu toprağın malısın.

Gezip gör Seddülbahir’i, Ertuğrul Koyu’nu
Gör ki nasıl da çetindir bu ölüm oyunu.
Türk ordusu orada cesaretle bilendi
Tam üç bin kefereye kahramanca direndi.
Zığındere’de şehit düşen onca yaralı
Trablusgarplı, Yozgatlı, kimi Tomarzalı
Düşünmediler bir an bile geri dönmeyi
İstediler yıldız gibi parlayıp sönmeyi.
Düşman çok, cephane yoktu, perişandı üst baş
Uyku yasaktı, yedikleri iki tayın aş
Ya üzüm hoşafı ya da kurtlu mercimekti
Bazen de paya düşen aç susuz yürümekti.

Silahları eskiydi, düşman ise şendiler
Silahla değil onları inançla yendiler.

Tabyaların önünde görünce siperleri
Canlanıverir gözünde şanlı Türk erleri
Allah Allah sesleriyle düşmana yürürler
Kanlı Sırt tepesini şimşek gibi bürürler.
Conkbayır tarafından sanki bir ses duyulur
Yarbay Mustafa Kemal “ölüm” diye buyurur.
Askerler bu buyruğa tereddütsüz uyarlar
Şahadete ermenin sevincini duyarlar.
Seyit Onbaşı, Hasan Bey ve daha niceleri
Yatmadı bizim için gündüz ve geceleri.
Vatan için, olmadık zorluğa katlandılar
Gencecik yaşında nice adsız kahramanlar.

Türk evladı! Hatırla yere her basışında
Şehitler kanı var toprağın her karışında.

Buna rağmen bu toprağa tükürüp söversen
Kendi ecdadın yerine küffarı översen
Defolup gidecek övdüğünle kalacaksın
Gidemezsen intihar et, çünkü bir alçaksın!