Çanakkale Destanı Şiiri - Muhammed Ali A ...

Ey rüzgâr, es de söyle bu kutlu destanı,
Çanakkale’de yazıldı şanlı bir fermanı.
Yer gök inletirken tekbir sedâlarını,
Şehitler kanla yazdı zaferin al kanını.

Gök gürledi, deniz taştı, siperler daraldı,
Mehmetçik dimdik durdu, namlular çoğaldı.
Kimi süngüyle vurdu, kimi tekbir aldı,
Cennetin kapısında melekler karşıladı.

Top mermisi yararken göğü gülle gülle,
Bir yiğit vurulurdu, düşmezdi yine bile.
"Allah!" diye haykırırdı, düşerken gülümseyerek,
Bu aşkın ateşiyle ölüm bile dirilecek.

Analar dualarla yolladı kuzularını,
Kimi nişanlıydı, bıraktı yarınını.
Kimisi yetimken sardı vatan sancağını,
Kimisi evladını bıraktı son hatırasını.

Deniz kanla karıştı, toprak şehit koktu,
Kuru bir fidanken, çelikten bir ordu doğdu.
Ey yedi düvel, unutma bu dersi,
Çanakkale geçilmez, yazıldı bu destan ebedî!

Vurulup düşenlerin gözleri hâlâ bizde,
Ruhları dolaşıyor mavi gök kubbede.
Biz de and içtik ki, sarsılmaz bu millet,
Çünkü Çanakkale’de doğdu yeniden bir ümmet!