Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Gözlerine baktığımda,
Kendimi gördüm.

Sesini duyduğumda,
Aşkını içtim.

Al yanaklarına kurban olsun,
Sana bu serseri gönlüm..
Ela gözlerine esir düşsün,
Bitsin yansın yüreğim..
Muradım muradındır,
Bırak yansın şu yaralı kalbim..

Sen hiç bir kimseyi ölürcesine sevdin mi?
Yüreğinin deniz gibi kabardığını
Duyguları anlatmak için dizelerin bile
Yetmediğini anlayacaksın aman geç olmadan
Derdini söylemez atarsın içine
Kahrolur yanarsın daima kendine

Sıcacık nefes olaydın,
Çekeydim içime doyasıya,
Gireydin damarımdan,
Kalbime gidilen yolun,
Sadık yolcusu olaydın.

Bir tutku bir özleyiştir bu
Yüreğimden atmanın çaresi yok
Bir aşk bir bekleyiştir bu
Duygularımda ihanetin hecesi yok

Bir sevgi bir sesleniştir bu

Papatyalar açardı hep kalbimde
Gülsün yüzüm dedim, olmadı
Bir sen güldürdün kaderimde
Papatyam, seninle hiç solmadı

Sevgimizi yaşayalım, asla bitmesin

Bu yürek kime dökmedi ki derdini
Kimler içmedi ki aşkın şerbetini
Bak aşk sarhoşu oldu kimi derbeder
Yüreksizler bilmediler kıymetimi

Bir gün sen sevda ateşine düşersen

Ey! uğruna yüreğimi koyduğum sevgili,
Sevgini bile söylemekten korkuyorsun,
Hep tabularınla yüreğin arasında sıkışıyorsun,
Yüreğinin gölgesi altında kalmış çaresizlikten,
Bir seni seviyorum, sevdalandım diyemiyorsun.

Hayatın anlamı özlem,
Kalpleri sevgiyle yakan duygu.
İçleri titretir, umutları yeşertir.
Aşklara yelken açan da,
İhanetlere sebep olan da,
Karşı koyulmayan arzularla,

Kaybolup gittin, gecenin karanlığında,
Gelirim demiştin, sımsıcak kollarıma,
Vuslat kokusuna gerçekte doymasan da,
Aşk düşlerde, retlere alıştık nasılsa...

Şimşekler çakardı umutlu gözlerimden,