Buralarda Sessizce Üşüyor Artık Mevsim

Buralarda sessizce üşüyor artık mevsim
Biraz daha erken batıyorken her gün
Gönül, biraz daha darda kalıyor uzaklarda
Yakınlar, çok uzak geliyor sensiz tüm akşamlarda.

Biraz çay içiriyor bana seni düşündüğüm geceler
Gözlerin gelince de aklıma, hep şiir oluyor heceler
Biraz sıcak geliyor bakışların önce, sonra biraz daha demli
Sözlerin geliyor aklıma, dökülen tüm mürekkepler kokuyor özlemli...

Buralarda sessizce üşüyor artık mevsim
Üzeri buz tutuyor sensiz kuramadığım tüm hayallerin
Mektuplar hep yarım kalıyor sarı bir saman kağıdında
Sabahlar da olmayı beceremiyor yıldızları kaymış bir sonbaharda

Biraz daha erken batıyorken her gün
Gönül, biraz daha darda kalıyor uzaklarda
Gazeller serili kalıyor gölgemi göremediğim yollarda
Artık izin de kayboluyor sanki karanlık kalmış tüm kaldırımlarda

Buralarda sessizce üşüyor artık mevsim
Tüm renkleri de soluyor üzeri âşk kokan fotoğraflarda
Kiminin çerçevesi kırık, kiminin ise kendisi yırtık tüm hatıralarda
Kuşlar da konmuyor artık şehrin gecelerine, mutluluk, kalıyor uzaklarda

Buralarda sessizce üşüyor artık mevsim
Günleri omzuna vurup seneler geçiyor bu şehirden.
Her batan güneş bir mor menekşe solduruyor hayatın penceresinden
Ve paslanıyor zıvanalı korkulukları, gönül mehtabı seyrederken...

Kar yağıyor güzelim artık buralarda ve üşüyor tüm istasyonlar
Pencerelerine kar düşmüş her tren, seneler götürüyor ömrümden
Giden, hep sebebiyle gidiyor der buralarda insanlar
Ama kalan neyiyle kalıyor, onu hiç bilmiyor insanlar.