Buğulu Cam Şiiri - İbrahim Lek

Buğulu bir camdan bakıyorum
Salıncak sallanıyor rüzgarla
Uçuşan çınar yaprakları sarı çocuk
Koşturuyor bir ordan bir oraya

Mavili kapılı bir ev var kimsesi yok
Tokmağı paslanmış, yüzü buruşmuş
Çatısında ev sahibi çifte kumrular
Sanki yıllar yılı hep burada oturmuş

Cami yolu,okul yolu bir nesil geçiyor
Sanki kavşağı hayatın bu evin önü
Ortancalar kokuşuyor nazlı bir gelin
Peygamber devesi bekler orda öğünü

Hafiften yağmur başlıyor telaşı yok
Niyeyse aşağıda tam aksi bir vaka
Siyah şemsiyeler yıllardır aynı biçimde
Açılır semaya farklı bir sofra

Kısmetsiz kalmayan serçeler pencerede
Bu ne öfke erkek ,yağan Allah'tan
Anladık birazcık ıslanıyorsun
Rahat ol çok sürmez durur birazdan

İşte böyle bu pencerenin günlük seyiri
Aslında görürsen sıkılmıyorsun
Biraz boş olmalı kafanın içi
O zaman bir nebze rahatlıyorsun