Bizim kente güneş doğmuyor artık

Aylardan haziran bir türlü yaz gelmiyor
yağmur yağıyor birdenbire soğudu bu şehir
bilmem belki de sen yoksun diye üşüyordur
artık hiçbir şey eskisi gibi değildi
içtiğim çay soğuk ve acıydı tadı yoktu

öyle sessiz soğuk yağmurlu boş bir şehir
Güneş açmıyordu artık bu kentte insanlar da yoktu sahildeki martılar bile kaybolmuştu yoktular
deniz soğuk ve dalgalıydı sanki resmen ağlıyor gibiydi

ben yine deniz kenarında oturuyordum bir yanda Esen soğuk bir rüzgar bir yandan da yağan yağmur üzerimde koyu renk şapkalı bir montum vardı elimde de soğuk ve acımış bir bardak çay çünkü hiçbir şeyin tadı yoktu anlamını yitirmişti kelimelerim sanki nefes alamıyordum

bir şeyler eksikti boğuyordu beni bu şehir bilmem belki de senin eksikliğin yokluğun en çok da gülüşün yoktu şimdi sana veda ediyorum sevdiğim bu gece benden buraya kadar hoşça kal gözlerimin pırıltısı gülüşüm hoşça kal gönlümün sızısı

Selim Güneş