Güneş yok,
gökyüzü tozuyor biraz, bu sabah
ve işte şu saatte yağmur
saçlardan süzülüyor.
El, görünen bir sevgiyle tutuyor bir eli
ve diyor ki, İsa
kendi çarmıhını sırtında taşıyan, marangoz muydu,
yoksa bir marangozun oğlu mu?
Zamanın başladığı günlere kadar gitsem, yaşamak
yine de çok kısa, diyor;
ve körüm ben, karanlıktan korkan
ağzının yarısıyla gülen bir kuşum.
Ve gülüyor ağzının yarısıyla.
Ali PüsküllüoğluKayıt Tarihi : 15.5.2015 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
devretmek /
sıradan bir çığlığı sessiz kıyılara? /
yağmayı göğüsleyendir korkusuz akrep! /
'…şiirden
bana kalan,
o hiçliği tükenmez gizin…'
yaşamı fısıldayan dönüşüm /
ateşe dair bu limanda /
şiir cehenneme yürüyor doludizgin.../...' (Naime Erlaçin)
Ali Püsküllüoğlu son 10 yılda yitirdiğimiz değerli bir şair, yazar ve düşünce emekçisiydi. Saygı ve rahmetle anıyorum.
TÜM YORUMLAR (6)