Bir kadın sevdim ben,
Dünyanın en güzeliydi o,
Ödünsüz bir dünya verdi bana,
Yollarım çiçek rengine büründü,
Ve uykularım onunla buldu ninnisini,
Sesini duyunca “caaan!”diye yürekten,
İçimde bir anadır büyümekte.
Hiç büyümedim hala bir çocuğum,
Ninnisiyle her an canlanıyorum.
En zorlu yokuşları tırmanırım yıllardır,
Verdiği öz güveni yüreğimdedir hala.
Nefesim onundur, yürüyorum durmadan
Sonra bütün dünyayı kucaklıyorum anamın kollarıyla.
1 Mart 2025
Agah Adıgüzel
Kayıt Tarihi : 19.3.2025 16:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!