Bir Gün Yine Gelirsem

Bir gün yine gelirim,
dağların ardındaki o köyde,
sırtımda eski bir sırt çantası,
içinde zamanın tozları.
Kırık dökük yolların kenarında,
unutulmuş çocukluk hayalleri,
çamaşır iplerinde asılı,
göz göze geldiğim yüreğim.

Köyün yavaş yavaş silinmiş sesi,
bir tütün tarlasının kokusu gibi,
her nefes alışımda derin,
bir yanımda geçmiş, diğer yanımda umut.
Evlerin bahçelerinde,
çivili tahtalar, sarı duvarlar,
güneşin altında hüzün,
akşamları kaybolan gülüşler.

Bir gün yine gelirim,
yıldızların altında yatan sözcüklerle,
bir masal anlatarak gökyüzüne,
dört nala koşan atların sesinde,
rüzgârın hüzünle dansında,
yüreğimin derinliklerinde yankılanan.
Sözcüklerim, bir türkü gibi,
ağzımda yanık, dillerde dolaşan.

Belki o gün,
kollarımda geçmişin sıcaklığı,
gözlerimde yarım kalmış hayaller,
geceyi selamlayan bir sesle,
ay ışığında parlayan bir yüzle,
“gel” diyecek eski dostlarım,
düşmüş anılarımızı silerek.
Her bir yüzün ardında bir hikâye,
her bir gülüşte kaybolmuş bir zaman.

Bir gün yine gelirim,
yeni bir başlangıçla,
toprağın sesini dinleyerek,
tohumlarım filizlenirken,
düşlerim yeşerirken rüzgârda.
Kırık dökük eşyaların arasında,
hayatın ne olduğunu sorgularken,
bir gün yine gelirim,
belki daha güçlü, belki daha zayıf.

Ama gelirim,
sadece bir ziyaretçi değil,
yüreğimde taşıdığım her şeyle,
köklerimle, dallarımla,
yaşamak için buradayım,
bir gün yine gelirim,
hatıraların sıcak kollarında,
unutulmuş sevdanın izinde.