Bir mey dolusunda, bin hüzün varmış,
Sunarmış sihrini peymanelerde.
Her seher gönlümde, bülbül ağlarmış,
İşi ne bülbülün viranelerde?
Hayal dünyasından, öteye geçmek,
Kolay mı sevgiye, bir paha biçmek?
Elimden gelense, oturup içmek,
En sona kalmışım, meyhanelerde...
Gençliği bir olmaz, yerde bıraktık,
Anılar yılların ardında artık,
Gönlüm lime lime öyle ki yırtık,
Baykuşun zamanı kaşânelerde...
Hiçliğe ulaşan yolu bulan kim?
Mal mülk kazanmaya bu yorulan kim?
Kim akil, kim mecnun, mutlu olan kim?
Bir kendimi buldum divanelerde...
Kayıt Tarihi : 9.1.2012 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Manik eksitasyonlu bir hasta gelmişti.Şarkılar söylüyor,gülüp oynuyor,öyle mutlu ki.Biz onu tedaviye aldık.Onbeş gün sonra geldiğinde,hasta iyileşmişti.Üzgün,mahçup,yaptıkları için özür dilemekte,daha önceki mutluluk halinden eser kalmamış.Bazen düşünüyorum da öyle kalsa daha mı iyi olurdu diye...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!