Ben ölüyormuşum
Öyle diyorlar
Gülüp geçtim
Ölümün o karanlık yüzüne
Aldırmadım kulak dahi asmadım
Yüreğime ne ölümden
hayal dünyasında yaşıyorum ben
hayalperestim ne edeyim
gün hep parlak
gün hep aydınlıktı benim dünyamda
sevgi güllerim vardı
kan kırmızı
Hekimi olmayan yaradır aşk
Bir bakarsın iyileşmiş ama cefası hep durur yüreğinde
Bir bakarsın yeniden yeşerir tuz basılır yarana
Birde bakarsın istediğin kadar haykır duyulmaz isyanın
İstediğin kadar ağlamaya çalış akmaz göz yaşın
Bağır bağırabildiğin kadar avazın çıkana kadar bağır
Neden saçların kumrala yakın
Diye soramam ya sana
Neden bu denli gözlerin güzel
Diye soramam ya sana
Hani bu cihan-ı alemin
Neden en güzel varlığı
sevdiğim anlamaz beni
yürek parçalanır hesapsız
benlik dersen işitmez sevdam sesini
ölürüm kimsem yok bakmaz yüzüme
yalancı çoban misali inanmazlar
tek inancım sevdam aşkım
Cebimde kalan son paramdın
Harcasam seni yok etmiş olacaktım
Harcamasam seni hiçbir zaman göremeyecektim
Harcamadım seni sensizliği kabullendim...
Ben bir kahraman olsam
Bütün kötülükleri durdurup
Sevgiyi aşılasam dünyaya
Ben bir kahraman olsam
Dünyayı çalıp
Sersem önüne
Acıyor yüreğim
Kanıyor bedenim
Titriyor ellerim
Soğuktan değil
Senin bende açtığın
Yara yüzünden
Güneş doğmuyor artık
Denizimin ucundan
Zifiri karanlığındayım
İçimdeki hiç doğmamış hayatın
Belki de bu yüzdendir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!