Benim Ay Aşığım Şiiri - Tağa Doğukan Aydın

Uzanır manzumum bir ağustos sonu,
Ak yanaklarından, al dudaklarına.

-

Zifiri, tek yön ve ıssız bir sokakta,
Kasıklarına yatırdığın gölgem ile,
Süzüldüğümü hissederim gözlerinde,
Yine yol alırım bu gece de densizce.

Emniyeti olmayan bu güzel aşkta,
Sen, yüreğimin özleminde tutukluğum,
Fikrimin hakikatinde uygunsuzluğumsun.
Ben ise sadece uzun yol yorgunuyum.

Senin rehberliğin ve ışığının eşliğinde,
İlerlediğim bu hasret dolu sokağın,
Bir solu aşkın, diğer solu olmazın,
Ben yine sağında nehre yakınım.

Ama sen hiç düşürmezsin nehrime,
Ne al sıcak aşkını, ne ak güzel yansımanı.
Olsun arada bir ziyaret ederim mezarımı,
Belki kaldırır başımı, izlerim benim ay aşığımı.

Yukarıdan bakma bana öyle masum,
Uzanmaya yeltensem yine aramız açık.
Sokağın sonundayım yukarıdaki güzel,
Senden tek isteğim;
Her yeni ayında beni seveceğin,
Ve küçük yolumu aydınlığa serişin.