Avazım çıktığı kadar sustum ben.
Mutsuz gecelerde aklıma düştü adın yerli yersiz.
İliklerime kadar sen estin her gecenin ayazında.
Sen koktun her ilkbaharda çiçeklerde.
Beni yalnızlıklarımdan sev kadın!
Tütünden sararan ellerimden,
Rakı kokan nefesimden.
Ne kadar sevdi deseler, o kadar işte.
Beni unutarak değil, severek bağışla.
Kaç lisan bilirsen bil, ayrılığı öğretme yüreğine.
Yalnızlığına merhem değil hiçbir mutluluk.
Kayıt Tarihi : 1.8.2019 20:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnstagram: @siirkadehi @ibrahimaksak
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!