İçimdeki çocuk küsmüş, gidiyor!
Misketleri doldurmuş ceplerine,
Sökmüş yüreğini, almış eline …
Eskilerden kalma bir türkü var dilinde.
Bıkmış usanmış benden, gidiyor!
Bazen susardı, hiç konuşmazdı…
Ben ne zaman üzülsem,
Bilirdim, o da ağlardı…
Beni, bana gösteren aynamdı.
Kahretmiş her şeye, benden gidiyor!
‘Dur! ’ dedim ardından, duyan olmadı …
Yalvardım yakardım, dönüp bakmadı…
Bilemedim incinecek ne vardı?
Söylene söylene, benden gidiyor …
Arzu TETİK (DELİKTAŞ)
Kayıt Tarihi : 19.2.2013 03:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!