Yel, sevgilinin elleriyle dokunurmuş insana,
rüzgâr, yârin sesiyle konuşurmuş.
yüreğe saplanan diken,
gamzelerinin sızısıyla çözülürmüş.
Kirpiklerinin arasında
kanatlarını rüzgâra silkeleyen o kırlangıç
söyledi bunları bana,
Ben onun yalacısıyım
Suskunluğunun eşiğinde beklerim,
bir bakışına sığınan yalnız bir kelimeyim.
Gülüşünle aydınlanan sokaklarda
adımlarımı kaybettim,
ve her dönüşüm
senin yürümeyi bıraktığın yerde bitti.
Bir kırlangıç ezberletti bunları bana...
Ben onun yalacısıyım
Bir dua gibi usulca
tekrarlatı geceleri;
“Sevda, bir başka ten değilmiş
bir ruhun rüzgârda yankısıymış".
Kayıt Tarihi : 21.7.2023 21:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!