Yaşa sen Alesya yaşa
Şaşarsın sen böyle işe
Felek yaktığı ateşe
Düşer bir gün ben neyleyim
Hiç yaşamadım boşuna
Beni vurdurdu kurşuna
Zalim kader ateşine
Attı beni ben neyleyim
Çocuksun dedi güldü
Beni yerden yere vurdu
Vuruldum ya kalbim durdu
Yıktı beni ben neyleyim
Düşündüm sonrası ölüm
Kader denilen kördüğüm
Hayat dedi dedi sürün
Yaktı beni ben neyleyim
Gözlerim hüzünle doldu
En sevdiğim çiçek soldu
Bir çocuğu hayat yordu
Ağlıyorsam ben neyleyim
Zamanı tutma dursun
Senin kalbine de kurşun vursun
Hayat yıkar der durursun
Düştüm yere ben neyleyim
Düşenin dostu olmaz
Kimse seni yerden almaz
Sanma kalbin hüznü sarmaz
Sarstı beni ben neyleyim
Gözlerimde güneş yoksun
Kalbin sevgilerde yoksul
Ciğere saplanan oksun
Kalbin yoksa ben neyleyim
Ağlarım da gülemem ben
Gülsem derler sence neden
Bir boşluğun en dibinden
Baktı bana ben neyleyim
Kayıt Tarihi : 30.1.2023 17:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!