Beklenen Şiiri - Mehmet Furkan Aydın

Sıkıldım bu dünyadan, yoruldum bu halimden,
Her gün aynı manzarayla doluyor gözlerimden.
Verdiler sahte mutluluklar, umutla doldurdum ellerimden,
Bir süre baktım, sonra fark ettim, yoklar gerçekten.

Bir zamanlar keyif alırdım, yaşamaktan emindi yüreğim.
Şimdi ne varsa etrafımda, görünür hepsi sığ ve düşük.
Beklerim, beklerim, beklerim, bir umut belki değişir dünya görüşüm,
Ama ne çıkar? Beklemekten başka, kalan nedir ki ömrüm?

Artık hiçbir şey tatmin etmiyor, hiçbir şey tatmin etmiyor beni,
Bir boşlukta sallanıyorum, kimsesiz, anlamsız, ve tenha.
Bir anlam arar gözlerim, bir ışık, belki bir melek, belki deniz,
Ama ne gelen var ne de giden, tek başıma kaldım, yalnız ve sessiz.

Öyle bir beklerim ki ben, öyle bir beklerim,
Herkes gider, herkes döner, ama gelmez o beklediğim.
Hala aynı yerdeyim, hala aynı düşlerim,
Bir çıkış ararım, bir yol, ama bulamam, boşa gider çabalarım.

Bir çare, bir umut, bir anlam kalmış mıdır ki şu koca dünyada?
Kim bilir, belki de beklemem gerek, belki de beklemem gerek daha.
Bir gün belki değişir her şey, belki değişir bu koca dünya,
Ta ki o gün gelene dek, beklerim ben, beklerim, beklerim sabaha.