Başkasına Benzerken Kendini Unutanlar

Bütün bu yalanları ortaya siz serdiniz
Bir çeyiz bohçasına benzeyen beyazlıkta
Oysa zengin ve mutlu olmaktı tüm derdiniz
Kışın konakta kalmak, yazın geniş yazlıkta

Binbir türlü çiçekler koparılsın bahçeden
Buket, sepet, aranjman yapılsın yolunuza
En değerli taşlardan yüzükler, bilezikler
Nasıl güzel yakışır, bilseniz kolunuza

Dünya isterse yansın, bir şey olmasın size
Ne hastalık uğrasın, ne keder hanenize
Yaşlanmadan yaşayıp hatta hiç ölmeseniz
Mutlaka olmalıydı,  küçücük bir mucize

Bütün bu kalabalık, tufan gibi bu dünya
Ağıtlar, gözyaşları, feryat edenler veya
Keşke hiç olmasaydı, can sıkıyor değil mi
Oysa nasıl toz pembe gördüğünüz her rüya

Kahkahalar ve danslar döndürse başınızı
Gülmekten yorulsanız, başka bir iş olmasa
Seviyorsa her insan çekmeli kahrınızı
Her gül solup gitse de bir sizin ki solmasa

Uğrunuzda savaşıp ölmeli sevdalılar
Cennetten bile geçip yalnız sizi anmalı
Hükümdarlar eğilip önünüzde saygıyla
Yüzlerce yıl öylece, heykel gibi kalmalı

Bir dağ yaptınız böyle kibir ve kıskançlıktan
Şimdi bu dağ başında yapayalnız kaldınız
Bitmek bilmez hırsınız ve tükenmez açlıktan
Bembeyaz yalanların içinde kayboldunuz..