Bahtiyar Vahapzade Şiirleri - Şair Bahti ...

Dil açanda ilk defa ‘ana’ söylerik biz
‘Ana dili’ adlanır bizim ilk dersliyimiz
İlk mahnımız laylanı anamız öz südüyle
İçirir ruhumuza bu dilde gile-gile.

Bu dil – bizim ruhumuz, eşgimiz, canımızdır,

Bas açmadim ömrüm boyu ben yazik
Iblisinden, meleginden dünyanin
adem satti bir elmaya cenneti
tora düstü keleginden dünyanin

Ne güzeldir, yürek genis, söz açik

Türk oğlu tarih boyu,
Hayırdan şerden geçip,
Zaman Türk’ü koruyup
Türk asırlardan geçip.

Türk deyip ta gadimden

Bir şehirde birleşir
İki kıta
Birinin başlangıcıdır,
Birinin sonu…
Sol tarafında debdebeli geçmişinden yadigar kalen,
Başı göklere yücelen

Öz doğma şeherinde
Sen kimin heykelini
İsteyerdin ucala
O heykelin yerinde?
- Koroğlunun,
- Babekin,

Ömrün fasılları tez geldi geçti.
Yazı verimlidir, kışı verimsiz
Bir gün gördüm ki, güçten düşmüşüm.
Yıllar öz atını sürdü eğersiz.

Ülkü olan yere baş koyan yıllar

Arazın
bu tayı Vetenim,
o tayı Vetenim.
Veteni görmeye amanım yoh menim.
Bu nece vetendir?
Görmedim üzünü,

Veten eşgi her eşgiden ezeldir,
Menim elim, menim dilim gözeldir.
Öz canımdır, öz anamdır Vetenim,
Azerbaycan, men seninem, sen menim.

Bu torpagdan güvvet alıb boy atdıg,

Dünya guru bir ses,
Gem çekmeye deymez.
Yüz-yüz iten olsun,
Min-min de biten var.
Şükr eyliyelim ki,
Bizlerden hem evvel,

İki yolun ayrımında ben durup,
Gah o yandan, gah bu yandan korkarım.
Devden değil, sinek kadar gücüyle,
Ben kendini dev sayandan korkarım.

Hakk evinde hak divanı kurulmuş,