Bahçenin dili Şiiri - Nimet Öner

Bahçenin Dili

Bir bahçe, konuşur aslında...
Suskun değilse rüzgâr,
Ve unutmadıysa toprağın kalbi...

Bazen bir gülün eğilişinde anlatır kendini,
Bazen kurumuş bir yaprağın vedasında.
Koparılmadan önce
Titreyen her dal,
Bir hikâye fısıldar sana:
Bekleyen birinin suskunluğu gibi,
Ağlamayan bir çocuğun iç çekişi gibi…

Bu bahçe,
Bir zamanlar birinin adımlarını ezberlemişti.
Şimdi her sabah
Yaseminlerin uykusunu
O adımların eksikliğiyle bölüyor.

Renklerini kaybettiği günden beri
Güneşe küs,
Suyun diline yabancı...
Çünkü susmayı öğrenmiş bir bahçe,
Çok şey anlatır aslında
Dinlersen can kulağıyla

Bir gün
Bir rüzgâr eserse usulca,
Ve bir çiçek ansızın sana dönerse yüzünü
Anla ki bahçe konuşmak istiyor…
Ve belki de,
Sana dair sakladığı bir sır vardır heybesinde.
Dinle...
Dinle

Azra nimet öner