Ayrı Uyandığımız Sabahlar

Ayrı uyandığımız sabahlara özür borçluyuz.
Bir zamanlar aynı rüyayı paylaşan iki yorgun yürektik.
Şimdi o rüya, her sabahın ilk sessizliğinde yankılanıyor.
Bazen hâlâ senin sesinle uyanıyorum,
yanımda olduğunu sanıyorum bir an,
sarılmak istiyorum, ama elim boşluğa uzanıyor.
O anda anlıyorum, bazı eksikliklere alışılıyor sadece,
geçmiyor.

Bir zaman vardı,
gözlerimiz aynı sabaha bakardı.
Senin nefesin pencereye dokunurdu,
benim umutlarım sana.
Bir ışık vardı o sabahlarda,
adı mutluluktu belki,
belki de sadece sen.

Sonra sen gitmeyi seçtin.
Ben kalmayı.
Sen kendini bulmak istedin,
ben seni kaybetmemeye çalıştım.
Şimdi anlıyorum,
bazen gitmek cesarettir,
kalmak ise sevginin en sessiz hâli.

Artık dönmeni beklemiyorum.
Sadece hatırlıyorum.
Bir sesini, bir bakışını,
birlikte sustuğumuz o uzun sabahları.
Ve evet, hâlâ seviyorum seni,
ama başka bir yerden,
bir minnettarlığın içinden.
Sevgiyle kalmış bir geçmiş gibi.

Şimdi her sabah,
eksik bir fincan kahve kadar yalnızım.
Ama o yalnızlık bile tanıdık artık.
Sanki senin sessizliğinden yapılmış bir yorgan gibi örtüyor beni.

Ayrı uyandığımız sabahlara özür borçluyuz,
belki de en çok
birbirimize söyleyemediğimiz “kal”lara.

Ve biliyorum…
İçimde hâlâ bir sabah var.
Bir yerlerde hâlâ birlikte uyanıyoruz;
sen gülümsüyorsun,
ben sessizce sana bakıyorum.
Öylesine bir dünya bu,
sadece artık,
biz orada değiliz.
Ama o dünya,
o sıcak, saf, ilk sabah…
hâlâ kalbimin en sessiz yerinde,
yaşar gibi,
sanki hiç bitmemiş gibi.

---------------------------------------------

Bazı sabahlar vardır, sessizliği bile ikiye ayrılır.
Bir yarısı gidenin adını fısıldar, diğer yarısı kalanın yüreğinde yankılanır.
Bu şiir, işte o iki sessizlik arasında yazıldı.
Ne tamamen bir veda, ne de bir kavuşma umudu…
Sadece yarım kalmış bir sevginin, eksilmiş bir sabahın itirafı.

Her dizede bir özür var, hem gitmeyene, hem gidenin ardında kalan sabahlara.
Ve belki de en çok, birbirine “kal” diyemeyen iki yorgun yüreğe.

Bu satırlar, bir ayrılığın ardından değil, bir sevginin içinden yazıldı.
Çünkü bazı sevgiler bitmez; sadece yer değiştirir.
Bir rüyadan uyanır gibi, sessizce, sabırla…

Yazan
Korhan KÜLÇE