Aynalarda Unutulan Gülüşler

Dindi yağmur
elim ayağıma dolandı
büyümeli miydim
gitme mi demeliydim
sızılı bir çığlık gibi büyürken aynada
hoşça kal demeyen unuttuğu gülüşü
öpmeli miydim

Azalıyordu dişlerim
çoğaldıkça seneler
aklaşıyordu saçlarım
karardıkça bir şeyler

Sonra hızlandı yağmur
hatıralar gibi unutulmuş gözlerimizde
artık bir özgür kadar yalnızdık
bir yalnız kadar özgür
döndük hak etmediklerimize

Ben O’nu en son;
karanlık sokağın ucunda,
traşsız bir sokak lambasının yalnızlığını öperken gördüm……………03.01.2000