Atatürk'ün Ankara'ya Gelişi.(27 Aralık)

27.Aralık.1919,
Ankara'da bir güneş,parladı,biliyoruz;

Dikmen ufukları'ndan,saçtı ışıklarını,
Bulmuştu karşısında,özden âşıklarını.

Kentli-köylü Ankara,bastı O'nu bağrına,
Çünkü tam inanmıştı,kahraman olduğuna.

Oğuz soylu Seymenler,'Kızılca Gün' dediler,
O gün karşılarında,kurtarıcı gördüler.

Kös davullar çaldılar,oyunlar oynadılar,
Ata'nın onuruna,gösteriler sundular.

Bunu gören Atatürk,memnun oldu yürekten,
Duydu Ankaralı'ya,kat kat güven yürekten.

Kurdu karargâhını,Keçiören sırtına,
Çalıştı gece-gündüz,yurt bağımsızlığına.

Seçilen Temsilciler,geldiler bütün yurttan,
Kurdu Millet Meclisi,seçildi Başkomutan.

İntizamlı bir ordu,hazırladı savaşa,
Vatanı düşmanlardan,kurtardı baştan başa.

Kurdu Cumhuriyeti,yaptı devrimlerini,
Değiştirdi milletin,o kötü kaderini.

Değişmez başkent yaptı,yurduna Ankara'yı,
Çünkü hiç unutmadı,gördüğü o vefayı.

Artık her yıl coşuyor,bugün bütün Ankara,
Şerefini taşıyor,Türkiye'nin Ankara...